-
1 Πελοποννησιος
-
2 Πελοποννήσιος
Πελοποννήσιοςin the Peloponnesian: masc nom sg -
3 Πελοποννήσιον
Πελοποννήσιοςin the Peloponnesian: masc acc sgΠελοποννήσιοςin the Peloponnesian: neut nom /voc /acc sg -
4 Πελοποννησίου
Πελοποννήσιοςin the Peloponnesian: masc /neut gen sg -
5 Πελοποννήσιε
Πελοποννήσιοςin the Peloponnesian: masc voc sg -
6 Πελοποννησία
Πελοποννησίᾱ, Πελοποννήσιοςin the Peloponnesian: fem nom /voc /acc dualΠελοποννησίᾱ, Πελοποννήσιοςin the Peloponnesian: fem nom /voc sg (attic doric aeolic) -
7 Πελοποννησίας
Πελοποννησίᾱς, Πελοποννήσιοςin the Peloponnesian: fem acc plΠελοποννησίᾱς, Πελοποννήσιοςin the Peloponnesian: fem gen sg (attic doric aeolic) -
8 Πελοποννησίων
Πελοποννήσιοιmasc gen plΠελοποννήσιοςin the Peloponnesian: fem gen plΠελοποννήσιοςin the Peloponnesian: masc /neut gen pl -
9 Peloponnesus
Peloponnēsus u. -os, ī, f. (Πελοπόννησος), die Pelopsinsel, der Peloponnes, die südl. Halbinsel Griechenlands, j. Morea, Cic. de rep. 2, 8; ep. 7, 28, 1. Liv. 32, 21, 23: griech. Form -os, Varro r. r. 2, 5, 4. Mela 2, 3, 3 (2. § 38). – Dav.: A) Peloponnēnsis, e, peloponnensisch, bellum, Ampel. 15, 12. – Plur. subst., Peloponnēnsēs, ium, m., die Bewohner des Peloponnes, Curt. u.a. – B) Peloponnēsiacus, a, um (Πελοποννησιακός), peloponnesisch, bellum, Cic. u. Sen.: gentes, litus, Mela. – Plur. subst., Peloponnēsiacī, ōrum, m., die Peloponnesier, Mela 2, 3, 9 (2. § 52). – C) Peloponnēsius, a, um (Πελοποννήσιος), peloponnesisch, civitates, Cic.: bellum, Nep.: tempora, des peloponnesischen Krieges, Quint. – Plur. subst., Peloponnēsiī, ōrum, m., die Peloponnesier, Varro u.a.
-
10 εἴτε
εἴτε – εἴτε, entweder – oder, sive – sive, sei es daß – oder daß, das Gleichmögliche od. Gleichbedeutende ausdrückend, Hom. u. Folgde; εἴτ' οὖν – εἴτε καί, mag nun – oder auch, Aesch. Ag. 817; εἴτ' οὖν – εἴτ' οὖν, Ch. 672, wie Plat. Apol. 34 e; εἴτε – εἴτ' ἄρ' οὖν, Soph. Phil. 345; εἴτ' οὖν δικαίως εἴτε μή, El. 550; vgl. Plat. Legg. VII, 808 a; εἴτε – εἴτε αὖ, Phil. 34 b; εἴτε καὶ – εἴτε καί, Rep. V, 471 b. – Bei den Tragg. fehlt zuweilen das erste εἴτε, z. B. σὺ δ' αἰνεῖν εἴτε με ψέγειν ϑέλεις ὅμοιον Aesch. Ag. 1403, vgl. Ch. 988; πεπονϑέναι λόγοισιν εἴτ' ἔργοισιν Soph. O. R. 516. Auch in Prosa, πόλις εἴτε ἰδιῶταί τινες Plat. Legg. IX, 864 a, u. häufiger so εἴτε καί, oder auch, z. B. κατ' ἐμαυτὸν εἴτε καὶ πρὸς ἕτερον Soph. 217 b, vgl. 224 e Tim. 56 d. Es entsprechen sich auch εἰ – εἴτε, z. B. εἰ δικαίως εἴτε μή, κρῖνον Aesch. Eum. 446. 582; Soph. O. R. 92; Xen. An. 6, 4, 20; εἴτε – ἤ, Eur. El. 901; Plat. Phaedr. 277 d; ἢ – εἴτε, Eur. Alc. 112. – In der indirekten Frage: ob – oderob, οὐ γάρ τις δύναται σάφα εἰπέμεν εἴϑ' ὅγ' ἐπ' ἠπείρου δάμη – εἴτε καὶ ἐν πελάγει, Od. 3, 90; ἄγνοια ἦν, εἴτε Ἀμπρακιώτης τίς ἐστιν εἴτε Πελοποννήσιος Thuc. 3, 111; ἐβουλεύοντο εἴτε κατακαύσωσιν εἴτε τι ἄλλο χρήσωνται 2, 4, u. sonst in Prosa u. bei Tragg., vgl. Soph. Ant. 38; Plat. Men. 71 a; εἴτε διδακτὸν εἴτε οὐ διδακτόν 86 d; vgl. Eur. Cycl. 427; σκεψώμεϑα, εἴτε ἄρα ἐν ᾅδου εἰσὶν αἱ ψυχαὶ – εἴτε καὶ οὔ Plat. Phaed. 70 c; μηκέτι εἴπῃς, εἴτε ἐρᾷς του, εἴτε μή Lys. 204 b; Men. 87 a; σκοπεῖσϑε εἴτ' ὀρϑῶς λογίζομαι, εἴτε καὶ μή Dem. 15, 11; auch εἴτε – ἤ, Plat. Legg. XI, 938 b; γνώμεναι, εἴτε ψεῠδος ὑπόσχεσις ἠὲ καὶ οὐχί Il. 2, 350; εἰ – εἴτε, Her. 3, 35; εἰ δ' ἔτ' ἐστὶν ἔμψυχος γυνή, εἴτ' οὖν ὄλωλεν Eur. Alc. 140; εἰ μὲν ἀνδρῶν προςδεῖ ἡμῖν –, εἴτε καὶ μή, αὖϑις συμβουλευσόμεϑα Xen. Cyr. 2, 1, 7; im zweiten Gliede einer Doppelfrage allein, ποῠ γῆς; πατρῴας εἴτε βαρβάρου λέγε Soph. Tr. 236. Vgl. ὁπότερος.
-
11 ἔρις
ἔρις, ιδος, ἡ, der Streit, Zank, die Uneinigkeit, bei Hom. vom eigentlichen Kampfe, ὦρτο δ' ἔρις κρατερὴ λαοσσόος Il. 20, 48, αἰεὶ γάρ τοι ἔρις τε φίλη, πόλεμοί τε μάχαι τε 5, 891; μήπως ἔριν στήσαντες ἐν ὑμῖν ἀλλήλους τρώσητε, Streit anfangend, Od. 16, 292; ἔρις πτολέμοιο Il. 14, 389; ἔριδα ξυνάγοντες Ἄρηος 5, 861; νεῖκος ἔριδος 17, 384; πρὶν γενέσϑαι τὰν Ἀδράστου τάν τε Καδμείων ἔριν Pind. N. 8 extr. Vgl. noch ἔριδι u. ἐξ ἔριδος μάχεσϑαι, Il. 1, 8. 7, 111; ἔριδι ξυνιέναι, in Streit kommen, kämpfen, 20, 66; ἔριδι ξυνελαύνειν ϑεούς, sie im Kampf zusammenhetzen, ibd. 134; ἔριδα ῥήγνυντο, sie theilten den Kampf, so daß auf mehreren Stellen zugleich gefochten ward; ἔριν συμβάλλειν, λύειν, Eur. Med. 521 Phoen. 81; αἱματόεσσα, αἱματηρά, Aesch. Ag. 682 Ch. 467; κατασβέσαι ἔριν Soph. O. C. 423, der φόνοι, στάσις, ἔρις, μάχαι vrbdí, 1235; ἔσται μεγάλης ἔριδός τις ἀγών Ai. 1142; εἰς ἔριν ἐλϑεῖν, in Streit gerathen, Ar. Ran. 877; ἐμπίπτειν εἰς ἔριν Eur. I. A. 377; εἰς ἔριν ἀφικνεῖσϑαί τινι 319; ἐν πολλῇ ἔριδι ἦσαν Thuc. 2, 21; πρὸς ἀλλήλους 6, 35; ἐγένετο ἔρις ἀνϑρώποις, mit folgendem μή c. inf., 2, 54; ἔρις καὶ μάχη Plat. Hipp. mai. 294 d; ἔριν ἔχειν Legg. V, 736 c; οὐ κατ' ἔριν, nicht im Streit, Critia. 109 b; ἔριδος ἕνεκα, aus Streitsucht, Soph. 237 b; ἔριδι, οὐ διαλέκτῳ πρὸς ἀλλήλους χρώμενοι Rep. V, 454 a, Wort streit, Wortgezänk, im Ggstz des eigentlichen Disputirens, u. so oft Plut. u. a. Sp. Vgl. noch ἦν πολλὴ ἔρις καὶ ἄγνοια εἴτε Ἀμπρακιώτης τίς ἐστιν εἴτε Πελοποννήσιος, Thuc. 3, 11; ἔριν λόγων διδόναι ἀλλήλοις, Wechselgespräch unter einander anknüpfen, Eur. Bacch. 715; – ἔριδες, Streitigkeiten, Zänkereien, ὅς με μετ' ἀπρήκτους ἔριδας καὶ νείκεα βάλλει Il. 2, 376; Ar. Th. 788; μεστὸν ἐρίδων Plat. Phil. 49 a; ἀπὸ τῶν ἰδιωτικῶν ἐρίδων χρηματιζόμενος Soph. 225 e; δι' ἐρίδων εἶναί τινι, mit Einem im Streit liegen, Plut. Cass. 23. – Bes. auch Wettkampf, Wettstreit, Wetteifer, ἔρις ἔργοιο, ἀέϑλων, Wetteifer in der Arbeit, um die Kampfpreise, Od. 8, 210. 18, 366; ἔριδα προφέρειν, π ροφέρεσϑαι, wetteifern, 6, 92; ἔριν στῆσαι ἔν τισι, 16, 292. 19, 11; Hes. O. 11 sqq. unterscheidet den Wettstreit im Guten u. den bösen Streit; χαλεπὰ δ' ἔρις ἀνϑρώποις ὁμιλεῖν κρεσσόνων Pind. N. 10, 72; νικᾷ δ' ἀγαϑῶν ἔρις ἡμετέρα διὰ παντός Aesch. Eum. 932; Suppl. 635; Διὸς βρονταῖσιν εἰς ἔριν κτυπεῖν, mit dem Donner des Zeus um die Wette krachen, Eur. Cycl. 328; ὅπλων, καλλονᾶς, Hel. 100. 1307; ἀμφί τινι, Her. 6, 129; κατ' ἔριν τῶν Αϑηναίων, aus Wettstreit, Rivalität mit den Athenern, 5, 88; τοῖς ἀρίστοις οἱ ἀγῶνες οὗτοι πρὸς ἀλλήλους καὶ ἔριδας καὶ φιλονεικίας ἐνέβαλλον, erregten Wetteifer unter ihnen, Xen. Cyr. 8, 2, 26; τοὺς ἡβῶντας εἰς ἔριν συμβάλλειν περὶ ἀρετῆς Lac. 4, 2; εἰς ἔριν μάχης πρὸς τοὺς πεπαιδευμένους ὁρμᾶσϑαι, um die Wette mit den Gebildeten in den Kampf eilen, Cyr. 2, 3, 15. – Ueber die personificirte Ἔρις s. nom. pr.
-
12 Πελοποννησίαν
Πελοποννησίᾱν, Πελοποννήσιοςin the Peloponnesian: fem acc sg (attic doric aeolic) -
13 Πελοποννησίοις
Πελοποννήσιοιmasc dat plΠελοποννήσιοςin the Peloponnesian: masc /neut dat pl -
14 Πελοποννησίοισι
Πελοποννήσιοιmasc dat pl (epic ionic aeolic)Πελοποννήσιοςin the Peloponnesian: masc /neut dat pl (epic ionic aeolic) -
15 Πελοποννησίους
Πελοποννήσιοιmasc acc plΠελοποννήσιοςin the Peloponnesian: masc acc pl -
16 Πελοποννησίω
-
17 Πελοποννησίῳ
-
18 Πελοποννήσιοι
Πελοποννήσιοιmasc nom /voc plΠελοποννήσιοςin the Peloponnesian: masc nom /voc pl -
19 Peloponnesus
Peloponnēsus u. -os, ī, f. (Πελοπόννησος), die Pelopsinsel, der Peloponnes, die südl. Halbinsel Griechenlands, j. Morea, Cic. de rep. 2, 8; ep. 7, 28, 1. Liv. 32, 21, 23: griech. Form -os, Varro r. r. 2, 5, 4. Mela 2, 3, 3 (2. § 38). – Dav.: A) Peloponnēnsis, e, peloponnensisch, bellum, Ampel. 15, 12. – Plur. subst., Peloponnēnsēs, ium, m., die Bewohner des Peloponnes, Curt. u.a. – B) Peloponnēsiacus, a, um (Πελοποννησιακός), peloponnesisch, bellum, Cic. u. Sen.: gentes, litus, Mela. – Plur. subst., Peloponnēsiacī, ōrum, m., die Peloponnesier, Mela 2, 3, 9 (2. § 52). – C) Peloponnēsius, a, um (Πελοποννήσιος), peloponnesisch, civitates, Cic.: bellum, Nep.: tempora, des peloponnesischen Krieges, Quint. – Plur. subst., Peloponnēsiī, ōrum, m., die Peloponnesier, Varro u.a.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Peloponnesus
-
20 Πελοπόννησος
A the Peloponnesus, h.Ap.250, Hermipp.45, etc. ; οἱ Πελοποννήσιοι, Hdt.2.171, etc. ;Aὄνομα Πελοποννήσιον Aen.Tact.27.1
: Adj., ὁ ΠελοποννησιακὸςAτὰ Πελοποννησιακά Str.14.2.9
: Adv., [full] Πελοποννᾱσιστὶ λαλεῖνtalk in the Peloponnesian, i.e. Dorian, dialect, Theoc.15.92.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > Πελοπόννησος
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Πελοποννήσιος — in the Peloponnesian masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πελοποννήσιος — α, ο / πελοποννήσιος, ία, ον, ΝΜΑ [Πελοπόννησος] πελοποννησιακός νεοελλ. (το αρσ. και το θηλ. ως κύριο όν.) ο Πελοποννήσιος, η Πελοποννήσια ο κάτοικος τής Πελοποννήσου ή αυτός που κατάγεται από την Πελοπόννησο … Dictionary of Greek
Πέτρος Πελοποννήσιος — Ψάλτης και συνθέτης, ο κορυφαίος ίσως εκπρόσωπος της μεταβυζαντινής μουσικής παράδοσης. Τα βιογραφικά του είναι ελάχιστα γνωστά. Καταγόταν πάντως από τη Λακωνία κι εμφανίζεται για πρώτη φορά το 1764 στην Κωνσταντινούπολη ως δομέστικος του… … Dictionary of Greek
Πελοποννήσιον — Πελοποννήσιος in the Peloponnesian masc acc sg Πελοποννήσιος in the Peloponnesian neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Πελοποννησίου — Πελοποννήσιος in the Peloponnesian masc/neut gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Πελοποννησίῳ — Πελοποννήσιος in the Peloponnesian masc/neut dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Πελοποννήσιε — Πελοποννήσιος in the Peloponnesian masc voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Антракитис, Мефодиос — … Википедия
Πελοποννησία — Πελοποννησίᾱ , Πελοποννήσιος in the Peloponnesian fem nom/voc/acc dual Πελοποννησίᾱ , Πελοποννήσιος in the Peloponnesian fem nom/voc sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Πελοποννησίας — Πελοποννησίᾱς , Πελοποννήσιος in the Peloponnesian fem acc pl Πελοποννησίᾱς , Πελοποννήσιος in the Peloponnesian fem gen sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Πελοποννησίων — Πελοποννήσιοι masc gen pl Πελοποννήσιος in the Peloponnesian fem gen pl Πελοποννήσιος in the Peloponnesian masc/neut gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
